I  SPREGN (1)

Una vôlta a i andèt

da amig a un cunvegn,

mô a la zó am truvèt

’d sintì êt che di spregn.(1)

Chi rógg(2)indescrivebil

j’éra cvēşi insupurtàbil

cun dal buşìi e lamént

da scapê int un mumént;

cardènd ’d fêla scvērta

scarghend cal parulaži,

deti(3) tóti a bóca avērta

própi da cal brót’ faži.

A pruvèt ’na delusiôn

sintèndum tót sodšôra(4)

e da spèša(5)a che tindôn

a i mandèt tót in malôra,

Mè a j ò fēda(6)che fòs

l’utma vôlta ch’a i andèt

e s’u n’éra par chi cióš(7)

a staséva da stê e’vardèt.(8)

                   E. ’d Bartòž

(1)  i spregn = le lamentele

(2)  di rógg = delle urla

(3)  déti= pronunciate

(4)  sodsôra = sossopra

(5)  spèša = dietro

(6)  a j ò fēda = io credo

(7)  cióš = sporcaccioni

(8 ) e’vardèt = il verdetto