SETÈMBAR

Dòp ‘na staşôn infughida
a sént ch’l’è urmäj fnida
tr’al piuvi e i timpurêl
us cménza a sfê tót e sêl.

Nénc piân piân us smörza
tót che vigôr e cla förza
ch’u s à sustnù in pin’istêda
da l’alvêda a la calêda.

L’è stê fat de sêl, un mônt
nénc s’il ròba dòp e tramônt,
par nô pu l’è’na gran fësta
s’avdèm un fiôm ‘d turësta

che curiuş i vën par guardê’
cvèl che in zir un s pò pió avdê.
Cla “Camilona”,saléna ‘ntiga
la tira e’ fiê e’ cun fadìga.

I s n in dis ad tót al razi
screditêndas ‘drida al fazi
par furtôna ch’u i è i zuchén
che ad su saca is pêga e vén

e nénc se tira un pò ‘d punént
an crēd chi sia tót ignurént,
försi par zertôn sénza e baròz
I fa i cazàz,dvintênd bambòz.

                           E. ad Bartoz